(γράφει η M.D.)
Μια πανσέληνος στον Κριό θυμίζει πάντα συμβολικά έννοιες όπως η μάχη, η επιθετικότητα, ο εγωισμός, η πρωτοπορία, η έναρξη, ο αυθορμητισμός.
Τι γίνεται όμως, όταν το φεγγάρι βρίσκει κάπου να ,,,”κρατηθεί” – αν ιδωθεί μέσα στη συνολική πλανητική εικόνα;
Τότε μπορεί να δείξει πως, κάλλιστα, ορισμένοι/ες μπορούν να προχωρήσουν, μπορούν να φέρουν σε πέρας τα δημιουργικά, τα αυθεντικά τους σχέδια δρώντας με υπευθυνότητα, ρεαλισμό και πρόγραμμα, ακούγοντας τη φωνή της διαίσθησης ή της έμπνευσης και συνδυάζοντας αυτή τη φωνή με την αναγκαιότητα της εποχής.
Η πανσέληνος στον Κριό είναι μια ευκαιρία για τους Λέοντες και τους Τοξότες του β’ δεκαημέρου – και πιο πολύ για τους γεννημένους κ τις γεννημένες κοντά στις 8/8 & κοντά στις 8/12, αντίστοιχα – να εντοπίσουν τους ενδεδειγμένους τρόπους για να προχωρήσουν εποικοδομητικά, όποιο κι αν είναι το ζητούμενό τους. Παράλληλα, οι Υδροχόοι και οι Δίδυμοι του β’ δεκαημέρου – και πιο πολύ οι γεννημένοι/ες κοντά στις 5/2 & κοντά στις 6/6, αντίστοιχα- προωθούν τώρα πιο εύκολα τους στόχους τους κάνοντας τις απαραίτητες κινήσεις που θα τους οδηγήσουν στο ποθητό αποτέλεσμα.
Το ίδιο φεγγάρι, βεβαίως, δεν αποκλείεται να συμβολίζει μεγαλύτερη ψυχολογική φόρτιση, αλλά και εστίες έντασης στην καθημερινή εμπειρία των παρορμητικών (Κριών, Καρκίνων, Ζυγών, Αιγόκερων) με γέννηση στο β’ δεκαήμερο – κυρίως όμως εφόσον η γέννηση εμπίπτει κοντά στις 7/4, 9/7, 10/10, 7/1. Το θέμα είναι πως, ακόμα και γι αυτήν την κατηγορία στο ζωδιακό, οι εξελίξεις οδηγούν σε ξεσπάσματα, ξεκαθαρίσματα ή αποκαλύψεις μιας αλήθειας που τελικά μπορούν μεσοπρόθεσμα να εισφέρουν σε μια ποιοτικότερη βάση, πάνω στην οποία κάποιος θα προχωρήσει χωρίς αυταπάτες και παράλληλα να αναγκαστεί, ακόμα και μέσα από παροδική σύγχυση, να κατανοήσει την πραγματικότητα και να βαδίσει αναλόγως.
Η πανσέληνος στον Κριό, ένα ζώδιο που “μιλά” για δυναμικούς, καινοτόμους τρόπους ανανέωσης, αυτή τη φορά “προτείνει” όχι μόνο τον αντίποδα της επιθετικής επιβολής που είναι μάλλον η επιλογή της συνεργασίας και της εξεύρεσης αμοιβαίως καρποφόρων λύσεων. Αυτή τη φορά ίσως τονίζει εκ παραλλήλου την αξία που έχουν οι έννοιες της ψυχραιμίας, της εμπειρίας, της λογικής και της σύνεσης, πολύ περισσότερο όταν ενωθούν μ’ έναν τρόπο με μια φιλοσοφημένη αντίληψη της πραγματικότητας, με τη δημιουργική φαντασία και με ένα διαφορετικό κίνητρο δράσης: τον οιονεί “θάνατο” της κυριαρχίας του Εγώ, ενός “Εγώ” που μάλλον κάπου ενίοτε μπορεί φαινομενικά ως μονάδα να πρέπει να “βυθίζεται” για να μπορεί να αναδυθεί η δύναμη του “Εμείς”. Μια δύναμη που μπορεί να κινήσει βουνά, αρκεί και αυτή να μη διασκορπίζεται σε ένα απρογραμμάτιστο χάος ιδεών.
