Ήλιος στο Σκορπιό, από σήμερα, 23/10/2018 έως τις 21/11/2018.
Ήλιος στο ζώδιο του Πλούτωνα, δηλαδή ζώδιο στο Σκορπιό…
Ένας διαβάτης γεμάτος πάθος, βάθος, φιλοδοξία και ευφυΐα ή ένας αυτοκαταστροφικός περιπλανώμενος που κάνει στροφές κυνηγώντας την …ουρά του;
Ας το δούμε λιγάκι.
Συζητούμε κατά πάσα πιθανότητα για το ζώδιο που διαφέρει από τα υπόλοιπα κατά τούτο: περικλείει τις ιδιότητες του Πλούτωνα, του 8ου οίκου και του Άρη, δηλαδή έχει μέσα του την άκρατη φλόγα κι ένταση της ζωής, αλλά και τον αδυσώπητο τρόμο του τέλους. Θέλει να δημιουργήσει, αλλά πρέπει να περνάει ίσως μέσα από ένα επιεικώς δύσκολο κι αέναο ξεκαθάρισμα- ξεμπέρδεμα με απωθημένα, φοβίες, ανασφάλειες, βιώματα.
Δυνατός; μα βέβαια! μάλλον από τους πλέον δυνατούς του ζωδιακού, αφού θα χτυπήσει τη γροθιά στο μαχαίρι γνωρίζοντας ότι ταυτόχρονα θα ματώνει με έντονα συναισθήματα πόνου. Ποιος έχει τα κότσια να το κάνει αυτό; Ο Σκορπιός ξέρει ότι θα πονέσει. Δεν βουτάει στα δύσκολα από άγνοια, αλλά με πλήρη συναίσθηση των – ανύπαρκτων- ορίων του.
Απόλυτος; ε, ναι. Απόλυτα- απόλυτος. Άνθρωπος των άκρων. Φλογερός στα κόκκινα ή παγωμένος κι απόμακρος κάπου στην Ανταρκτική.
Ρομαντικός; μα είναι ζώδιο του νερού. Άρα έχει συναισθηματισμό. Συνεπώς, ναι, μπορεί να είναι ρομαντικός και συναισθηματικός. Μόνο που κι εδώ κινείται στα δυο άκρα μεταξύ ρομαντισμού και κυνισμού. Ναι, μάλλον από φόβο μη…χάσει τον έλεγχο. Τον έλεγχο του απέναντι, της κατάστασης, αλλά περισσότερο του εαυτού του.
Προβλέψιμος; ε, όχι! ο Σκορπιός μάλλον δείχνει σταθερός σε βαθμό που παθαίνεις σοκ τη στιγμή όπου θα καταλάβεις πόσο απρόβλεπτος μπορεί να γίνει, όταν λάβει αποφάσεις αλλαγής πλεύσεως. Κι αυτό, ίσως, επειδή οι περισσότερες διαδικασίες στο Σκορπιό γίνονται εσωτερικά, καθώς η εσωστρέφεια είναι ένα σπορ όπου παίζει και κερδίζει σταθερά με συμπαίκτες που έχουν παραδώσει …προ πολλού.
Τι σχέση έχει ο Σκορπιός με τη λήθη; μάλλον αυτή που έχει ο Ιούλιος με το χιόνι. Καμμία δηλαδή, διότι ο Σκορπιός δεν ξεχνά.
Εμμονή, καχυποψία, οργή, ζήλια, μανία ελέγχου, υπερβολική ανάλυση, εξουσία; ε, ναι. Εδώ το ‘ χει στα σίγουρα. Το θέμα είναι πως αναπτύσσει και τεράστιο αυτοέλεγχο, ο οποίος όμως, σημειωτέον, δεν κατορθώνει να ελέγξει τον ψυχαναγκασμό που τον οδηγεί ακριβώς εκεί. Και κάπως έτσι μπαίνουμε στα χωράφια της αυτοκαταστροφής.
Ένα δύσκολο ζήτημα με το Σκορπιό είναι πως α) ξέρει ότι θέλει να έχει έλεγχο των καταστάσεων, β) έχει τη φιλοδοξία να κατακτά τα δύσκολα, γ) τα δύσκολα είναι πολύ δύσκολα ελέγξιμα, δ) έχει την εμμονή να θεωρεί πως εκείνος θα ελέγξει τα πάντα , ε) μπαίνει σε ειδικές, εμμονικές τακτικές έτσι ώστε να μη χάνει αυτόν τον έλεγχο, στ) στο βάθος γνωρίζει ότι πάντα υπάρχει κάπου η πιθανότητα να χάσει τη μάχη, αλλά δεν το αποδέχεται, ζ) αυτή η βαθιά – αλλά μη αποδεκτή- επίγνωση του δημιουργεί τη φοβία (κι αν;) η) ωστόσο θα συνεχίσει να παίζει το παιχνίδι του ελέγχου γιατί επιμένει να είναι κυρίαρχος.
Και στο τέλος τι γίνεται;
Στο τέλος… συνήθως κάποιος κερδίζει ή όλοι κερδίζουν. Ή κάποιος χάνει ή όλοι χάνουν. Ή ο ένας κερδίζει πολλά κι ο απέναντι χάνει ακόμα περισσότερα. Στην περίπτωση του Σκορπιού – εφόσον αναλύουμε την τυχόν αυτοκαταστροφική του πλευρά- μάλλον είμαστε στο mode όλοι έχασαν τελικά τα περισσότερα, μαζί κι ο Σκορπιός.
Γιατί ο Σκορπιός θα συνεχίσει να παίζει παιχνίδια ελέγχου, στο βαθμό που θα πνίξει το αντικείμενο του ελέγχου του. Κάπου εκεί έχει χάσει και το νόημα, διότι εκεί όπου κάτι πνίγεται, εκλείπει η αγάπη και η ελευθερία. Κι εκεί όπου εκλείπει η αγάπη και η ελευθερία δεν υπάρχει πλέον κουβέντα να γίνει, διότι δεν υπάρχει αντικείμενο ελέγχου.
Συνεπώς υπάρχουν τα εξής ενδεχόμενα: α) ο Σκορπιός θα βαρεθεί, γιατί το αντικείμενο ήταν πολύ εύκολα ελέγξιμο και θα βγει ο ίδιος εκτός παιχνιδιού, β) το αντικείμενο του ελέγχου κατεστράφη ολοσχερώς από την πίεση, οπότε και πάλι δεν υπάρχει αντικείμενο στο παιχνίδι, γ) το αντικείμενο του ελέγχου αντιστέκεται σθεναρά στον έλεγχο, οπότε ο Σκορπιός αρχίζει και φοβάται πως δεν θα είναι τελικά ο κυρίαρχος. Σε αυτό το τελευταίο ενδεχόμενο μάλλον κάποια στιγμή υπάρχει η τάση ο Πλουτώνιος τύπος να φοβηθεί τόσο πολύ την ήττα, ώστε να δημιουργήσει ο ίδιος τις συνθήκες που θα λήξουν το παιχνίδι, ακόμα και πρόωρα. Κι έτσι έχουμε την κατάληξη μιας κατάστασης όπου όλοι χάνουν τα περισσότερα, αφού ένας φυσιολογικός κύκλος δεν ολοκληρώθηκε.
Ο Σκορπιός θα πονέσει ίσως διπλά, ακόμα κι αν προς τα έξω θα δείξει πως δεν αισθάνεται το παραμικρό. Ούτως ή άλλως μιλάμε για τον τύπου που πολύ δύσκολα θα άνοιγε τα χαρτιά του. Πονά διπλά γιατί α) είναι βαθιά συναισθηματικός, β) αντιστέκεται ακριβώς στην αλήθεια του και γ) γνωρίζει πως επί της ουσίας έχει μεγάλη ευθύνη για τον πόνο του, αφού αναγνωρίζει στον εαυτό του τη δύναμη, αλλά και το δικαίωμα να οδηγεί τις καταστάσεις, εφόσον ακριβώς ξεκινά από το θέμα του ελέγχου που ήδη αναλύθηκε. Παράλληλα, θα του μείνει και το απωθημένο της δικής του φυγής από το παιχνίδι ελέγχου και η απορία: μήπως τελικά μπορούσα να ελέγξω την κατάσταση και δημιούργησα πόνο χωρίς λόγο;
Οι ικανότητες, οι νοητικές δυνατότητες, η ψυχική ισχύς και ένταση, η διαίσθηση, η εστίαση, ο προγραμματισμός και τελικά η αποτελεσματικότητα / επάρκεια του Σκορπιού είναι παροιμιώδη χαρακτηριστικά του, εφόσον δεν τον νικήσει η αυτοκαταστροφική δυναμική που ενυπάρχει εντός του. Είναι ο άνθρωπος που μπορεί να διακριθεί στη διαχείριση, στην πολιτική, στο χρηματιστήριο, στη χειρουργική, να κερδίσει χρήματα, να παίξει καταπληκτικά στο τερέν της ψυχολογίας και της ψυχανάλυσης, αλλά και σε οτιδήποτε απαιτεί έρευνα ή προϋποθέτει το παρασκήνιο. Ξέρει να κρύβει και να κρύβεται. Αν αποκτήσει φιλοδοξία να γίνει “ο καλύτερος” σ’ έναν τομέα, μάλλον ναι, μπορεί να ικανοποιήσει τον εαυτό του σε μεγάλο βαθμό.
Τελικά όμως ο Σκορπιός μπορεί ν’ αγαπήσει και να νιώσει ευτυχής; ή αναγνωρίζει κυρίως τις έννοιες της ικανοποίησης και της επιτυχίας;
Ναι, ο Σκορπιός μπορεί ν’ αγαπά απόλυτα και βαθιά.
Υπάρχει όμως ένα βασικό προαπαιτούμενο για να φθάσει εκεί, στο ζητούμενο της αγάπης: πρέπει ν’ αποδεχθεί τη ζωή όπως είναι, τα όρια των καταστάσεων και τελικά ν’ αγαπήσει την έννοια του μέτρου, της φύσης, να συμφιλιωθεί με την εναλλαγή του τέλους και της νέας αρχής, ν’ αγαπήσει την έννοια του “ατελούς”, δηλαδή την έννοια του ανθρώπου, δηλαδή ν’ αγκαλιάσει με αγάπη τον ίδιο του τον εαυτό, πρωτίστως.
Ο Σκορπιός πιθανώς χτυπά το κεφάλι του στα βράχια προσπαθώντας να αποδείξει (;) στον ίδιο του τον εαυτό ότι γνωρίζει κι αποδέχεται πρώτος το γύρισμα της φύσης, το δίπολο ζωής και θανάτου, αρχής και τέλους.
Ένα θέμα παραμένει, ωστόσο, ανοιχτό: έχει σίγουρα αποδεχτεί αυτήν την αλήθεια της φύσης ή μήπως τελικά ενοχλείται θανάσιμα από την παντελή έλλειψη σταθερότητας κι ασφάλειας μιας μονιμότητας κι ενός ελέγχου που φαίνονται ν’ απουσιάζουν στο διάβα της ζωής αυτής; και τελικά αυτή η ενόχληση μήπως καταλήγει φοβική εμμονή που δημιουργεί / επαυξάνει περαιτέρω αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές κυλιόμενες επάνω σ’ ένα εύρος που ξεκινά από την απόλυτη μανία ελέγχου και τον ψυχαναγκασμό της τελειομανίας και φθάνει ν’ αγγίζει την απόλυτη απραξία μιας υποβόσκουσας μελαγχολίας / κατάθλιψης;
Χρόνια σας πολλά, Σκορπιοί!
Είναι βέβαιον πως χωρίς Εσάς, ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός, ίσως κι ανούσιος, γιατί απλούστατα αποτελείτε έμπνευση για τη μελέτη της ανθρώπινης φύσης στη λεπτομέρειά της, στα καλύτερά της και στα πιο δύσκολα ή απόκρυφά της!
